در حوادث بعد از انتخابات یکی از توطئه هایی که دشمنان اسلام، پیاده کردند،ترویج بی حجابی و بد حجابی در میان دختران و زنان مسلمان بود. آنها با استفاده از تمام امکانات رسانه ای تبلیغات وسیعی را برعلیه حجاب شروع کردند.

 

 

 

قصد دشمنان اسلام از این کار ، ترویج بی بندباری در بین جوانان مسلمان و شیعه ایرانی بود؛ چون ترویج فساد در بین جوامع باعث می شود، که دین مردم از بین برود، و وقتی که مردم یک کشور بی دین شوند به راحتی می توان بر آنها تسلط یافت.

در فتنه سال ۱۳۸۸ عده ای از دختران بی بندوبار که هیچ چیز برایشان اهمیت نداشت داخل در آشوب ها شدند و فتنه ای که از سوی دشمنان اسلام بود دامن زدند. 

صلوات و درود خدا بر امیرالمومنین علی (علیه السلام) که با سخنان نورانی و گوهربار خود راهنما و هادی تمام بشریت و جدا کننده حق از باطل است.

امام علی (علیه السلام) در حدیثی گوهربار فتنه های آخر الزمان را برای تمام دنیا اینگونه روشن کردند تا هر انسان آزاده و خداجوی راه درست و غلط را در اینگونه فتنه ها به خوبی بشناسند.

ایشان فرمودند:

((در آخرالزمان زنانی هستند که در حالی که پوشیده اند، برهنه هستند(لباس نازک و بدن نما به تن دارند) با خودآرایی از خانه بیرون می آیند، آنها از دین بیرون رفته اند و در فتنه ها داخل شده اند، به شهوات تمایل دارند و به سوی لذات نفسانی می شتابند، حرام های الهی را حلال می شمارند. اینان در دوزخ به عذاب ابدی گرفتار خواهند شد.))[۱]

شاید اگر در گذشته کسی این حدیث را می شنید یا می خواند، متحیر می شد که چگونه ممکن است زنی در عین حالی که پوشیده است، برهنه هم باشد؟ اما اکنون عظمت و لطافت این تعبیر امام (علیه السلام) روشن گردیده است.

مصداق این حدیث همان هایی بودند که در فتنه ۸۸ به بهانه تقلب، قصد داشتند با بی بندو باری و فساد، ارزشهای اسلامی را زیر پا گذاشته، تا به آزادی مدنی که عفاف در آن معنی ندارد دست یابند.

آنها با دادن شعارهایی همچون”استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی” اهداف شوم خود را برای همگان تبیین کردند.

اما با هوشیاری رهبر معظم انقلاب و حضور به موقع مردم در روز ۹ دی ۱۳۸۸ به همه آنان نشان دادند که ولایت خدا هنوز پا برجاست.

 

پی نوشت :

[۱]. ” تظهر فی آخر الزمان و هو شرّ الأزمنة نسوة کاسیات عاریات متبرجات من الذین خارجات و فی الفتن داخلات و للشهوات مائلات و الی اللذّات مسرعات مستحلات للمحرمات و فی جهنّم خالدات” (من لا یحضره الفقیه ج۲ ص۱۲۵/ وسائل الشیعه ج۱۴ ص۱۹/محمد حسن براری/